Elif Python jest użytecznym narzędziem do ulepszania bloków if-else. Pozwala dodać dowolną liczbę instrukcji elif przed i po bloku else.
Konstrukcja if-elif-else służy do warunkowego wykonania bloku kodu na podstawie wartości wyrażenia logicznego. Można jej użyć do porównania dwóch liczb lub sprawdzenia pewnych typów wartości.
Jest to instrukcja warunkowa
W Pythonie instrukcja if jest jedną z instrukcji warunkowych, które pozwalają na wykonanie pewnych linii kodu tylko wtedy, gdy spełniony jest określony warunek. W ten sposób możesz sprawić, że Twoje programy będą bardziej inteligentne i wydajne, ponieważ możesz określić ograniczenia dotyczące zestawu poleceń, które chcesz, aby Python wykonał.
Normalnie, gdy Python czyta Twój program, zaczyna od góry i przechodzi linia po linii, wykonując każdą linię dokładnie raz. Jest to domyślny przepływ Twojego programu i jest on całkiem potężny, ale czasami trzeba zrobić coś inaczej.
W Pythonie if jest połączone z elif, tworząc łańcuch if/elif/else, który pozwala na wykonanie wielu sprawdzeń. Blok if/elif/else musi zaczynać się od instrukcji if i kończyć instrukcją else, ale w środku możesz mieć tyle instrukcji elif, ile potrzebujesz.
Jest to wyrażenie trójskładnikowe
Wyrażenie trójskładnikowe jest skróconą formą instrukcji if-elif-else. Sprawdza warunek, a następnie zwraca inne wyrażenie trójskładnikowe, które robi to samo.
Można również zagnieżdżać wyrażenia if-elif-else wewnątrz siebie, tworząc drabiny rozgałęzień, jak pokazano powyżej. Jest to dobry sposób na zaimplementowanie zachowania zwarciowego w jednej linii, o ile złożoność sprawdzanych warunków jest niska.
Jednym z głównych argumentów przemawiających za if-elif-else jest to, że dzięki niemu programowanie jest bardziej zwięzłe. Jest to szczególnie prawdziwe dla prostych przypadków i jest zasadą projektową języka Python.
Operator trójskładnikowy może być użyty do implementacji zachowania zwartości, ale istnieją inne alternatywy, które pozwalają na większą zwięzłość bez poświęcania wydajności zwarcia. Operator trójskładnikowy nie jest zbyt popularny, ale może być przydatny w niektórych przypadkach.
Jest to instrukcja switch
Konstrukcje switch są rodzajem mechanizmu kontroli wyboru, który pozwala, aby wartość zmiennej lub wyrażenia zmieniała przepływ sterowania wykonywaniem programu. W przeciwieństwie do instrukcji if, instrukcje switch pozwalają na wykonywanie bardziej złożonych warunków i wielu bloków kodu.
W instrukcji switch wyrażenie lub zmienna jest porównywane z listą wartości i oceniane na podstawie przypadku, który pasuje. Dopasowana wartość wywołuje odpowiednie operacje, które są wykonywane w tym przypadku.
Python jest językiem obiektowym, więc istnieje wiele sposobów implementacji instrukcji switch. Zazwyczaj instrukcje switch są implementowane przy użyciu słownika lub serii instrukcji if-elif-else.
Jednakże do wersji 3.10 Python nie posiadał funkcji, która implementowałaby to, co instrukcja switch robi w innych językach programowania. Od tego czasu funkcja switch case została dodana do Pythona.
To jest pętla
Pętla to zestaw instrukcji programu, który powtarza się do momentu spełnienia warunku końcowego. Można jej używać do przetwarzania wielu elementów w sekwencji, takiej jak lista lub krotka.
W Pythonie pętla for składa się z czterech elementów: słowa kluczowego for, zmiennej iteracyjnej, takiej jak lista, zmiennej reprezentującej każdy element listy oraz bloku kodu, który jest wykonywany dla każdego elementu listy.
Python pozwala na tworzenie łańcuchowych instrukcji warunkowych za pomocą instrukcji if – elif – else. Te instrukcje działają jak drabina, gdzie instrukcja if jest obliczana jako pierwsza i jeśli jest prawdziwa, kontrola programu przechodzi do części wyrażenia if – elif.
