„Unicestwienie” Alexa Garlanda to interesujący film, który zmusza do zastanowienia się nad wieloma rzeczami. Może być przerażający i niepokojący, ale to także świetny film.
Film śledzi losy pięciu kobiet, które wyruszają w podróż, która nie jest tak prosta, jak się na początku wydaje. To opowieść o śmierci i autodestrukcji.
Plotka
W filmie Anihilacja Alex Garland (Ex Machina) przedstawia prawdziwie zakręcony film science fiction. Film oparty jest na powieści Jeffa VanderMeera z 2014 roku, a w rolach głównych występują: Natalie Portman, Jennifer Jason Leigh, Gina Rodriguez, Tessa Thompson i Oscar Isaac.
Akcja filmu Annihilation obraca się wokół zespołu kobiet, które wchodzą do „The Shimmer”, obszaru objętego kwarantanną, wypełnionego dziwacznymi roślinami i zwierzętami, spowodowanymi obecnością obcych. W rezultacie naukowcy i ich żeńska ekspedycja są zmuszeni do konfrontacji ze światem bez przyczyny, wypaczonym czasem oraz mnóstwem dziwacznych eksperymentów i zjawisk, których nie da się wytłumaczyć konwencjonalnymi metodami naukowymi.
To właśnie ten dziwaczny świat zmusza Lenę do ponownego przeanalizowania swojego związku z mężem, Kane’em. Lena wyszła za niego za mąż, chcąc uwolnić się od żalu po jego samobójczej próbie podczas misji sił specjalnych, ale nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego przyjął misję i co się z nim stało po jej zakończeniu.
Kiedy Lena zastanawia się nad swoimi doświadczeniami w Shimmerze, zaczyna podejrzewać, że oryginalna forma jej męża zmarła w wyniku zatrucia fosforem i została zastąpiona repliką kosmity. Próbuje się z nim skontaktować, ale on nie odpowiada.
Wtedy znajduje dziwny przedmiot – coś w rodzaju woreczka generującego komórki, który ścina kawałek jej DNA i replikuje całą jej fizyczną formę. To właśnie dzięki niemu powstał Shimmer i to on jest powodem zaginięcia ciała jej męża.
Możliwe, że Lena w końcu odkryje, że jej mąż żyje, ale mało prawdopodobne jest, że kiedykolwiek będzie w stanie powiedzieć mu, jak umarł. Lena postanawia więc wejść do Shimmeru, by dowiedzieć się, co się z nim stało – podróż, która doprowadzi ją do samego początku jej związku z Kane’em. I choć może się to wydawać zadaniem niemożliwym, to jednak udaje jej się je wykonać.
Postacie
Alex Garland, który wyreżyserował film Ex Machina, powraca na fotel reżysera tego metafizycznego horroru sci-fi opartego na powieści Jeffa VanderMeera. Pomimo pozornie prostej historii, w której pięć kobiet przebywa w izolacji i jest powoli wyłapywanych przez istotę, której nie rozumieją, Unicestwienie jest o wiele bardziej ambitne niż standardowy film gatunkowy.
W filmie występuje wiele znakomitych postaci, w tym Natalie Portman, Gina Rodriguez, Jennifer Jason Leigh, Tessa Thompson i Oscar Isaac. Unikalne, ezoteryczne osobowości bohaterów (od Jane the Virgin z thrillera science-fiction po Walkirię z filmu Thor: Ragnarok) sprawiają, że stanowią oni interesujący zespół i nadają filmowi emocjonalny rdzeń, który trudno zignorować.
Głównym tematem Anihilacji jest doświadczenie śmierci – zwłaszcza śmierci spowodowanej rakiem. To potężny temat, który często jest pomijany w tego typu filmach, które skupiają się na pojedynczych pacjentach.
Ale nie tylko chorzy na raka są dotknięci tym problemem. To także ich bliscy. W całym filmie widać, że każdy członek zespołu ekspedycyjnego jest na innym etapie żałoby. U Ventress (Jennifer Jason Leigh) zdiagnozowano raka, Sheppard (Natalie Portman) stracił córkę, Josie (Tessa Thompson) się samookalecza, a Anya (Gina Rodriguez) jest uzależniona od narkotyków. Na przykład śmierć Shepparda to etap gniewu, a samobójstwo Josie to etap smutku.
Ten motyw śmierci powtarza się przez resztę filmu, kiedy drużyna próbuje znaleźć wyjście z latarni. Pomaga im w tym tajemnicza istota, która jak się dowiadujemy nazywa się Shimmer, ale przypomina projekty Obcych H. R. Gigera.
Podczas gdy drużyna przedostaje się przez Shimmer, napotyka na wiele dziwnych zjawisk, które nie wydają się być zgodne z żadnymi zasadami czy logiką, a które są bardzo niepokojące i niepokojące. W filmie jest kilka ciekawych sekwencji akcji, ale to głównie powolna eskalacja tajemniczego „Shimmeru” buduje poczucie grozy i przeczucie, że wydarzy się coś niebezpiecznego.
Temat
Triller science-fiction Annihilation Alexa Garlanda to fascynujący i przemyślany film. Nie jest podobny do większości filmów science fiction, które często sprawiają wrażenie, jakby miały być bezmyślną rozrywką. Zamiast tego zmusza widzów do zastanowienia się nad sposobem funkcjonowania życia na Ziemi i w kosmosie.
Głównym tematem filmu jest to, że życie, czy to na Ziemi, czy w kosmosie, nie ma innego celu niż przetrwanie. Nie ma moralności ani wyborów opartych na z góry ustalonych planach. Jest to bardzo interesująca koncepcja dla reżysera w filmie science fiction, ponieważ pokazuje, że nie ma ostatecznych celów w życiu.
Ten temat jest odzwierciedlony w całym filmie i na wiele sposobów wiąże się także z książką. Na początku filmu Lena wygłasza wykład na temat Obszaru X, miejsca, które reprezentuje zjadliwą, autodestrukcyjną chorobę (która rozprzestrzenia się jak rak).
Jej słowa są powtarzane w filmie przez takie postaci jak Kane, Ventress, Anya, Josie i Tuva, które ulegają autodestrukcji na różne sposoby. Kane popełnia samobójstwo, Ventress popada w paranoję i jest gotowa się zabić, Anya niszczy swoją rodzinę, a Josie i Tuva nie dbają już o swoje życie.
To dziwna koncepcja, ale w dziwny sposób pomaga w zachowaniu ciągłości między książką a filmem. Ghost Bird/Lena jest bardzo powściągliwa i widać to, gdy nie jest w miejscu, w którym może być sobą. Odzwierciedla się to także w jej relacjach z mężem, Kane’em, który nie jest już tą samą osobą, którą był, zanim się poznali.
Na ścieżce dźwiękowej do filmu znalazły się dwie piosenki, które są zarówno bardzo przejmujące, jak i skuteczne. Pierwsza to kultowa piosenka Crosby’ego, Stillsa i Nasha „Helplessly Hoping”. Piosenka pojawia się w scenie, w której Lena wspomina swoje małżeństwo z Kane’em i nie jest w stanie go usłyszeć.
W tej samej scenie jej sobowtór, kosmita, zaczyna ją naśladować, a ona wyciąga granat, by go zniszczyć. Jest to potężny symbol autodestrukcji i pokazuje, że istnieje część jej samej, która chce zakończyć swoje życie.
Zakończenie
Oparty na powieści Jeffa VanderMeera o tym samym tytule, film Unicestwienie jest prowokującym do myślenia horrorem psychologicznym, w którym Natalie Portman gra biologa o imieniu Lena. Wyrusza ona na ekspedycję do zmutowanej strefy kwarantanny zwanej Shimmer.
Film jest intelektualnie wymagającym thrillerem science-fiction, który przeczy konwencjom gatunkowym i podnosi poprzeczkę dla współczesnego science-fiction dzięki swojej zagmatwanej fabule. Alex Garland, którego poprzedni hit Ex Machina jest jednym z najlepszych przykładów zaskakująco złożonego filmu, stworzył tutaj coś naprawdę wyjątkowego.
W pierwszej połowie filmu widzimy grupę ludzi podczas ekspedycji do nieznanego obszaru, gdzie pojawiają się dziwne stworzenia, grzyby i rośliny. To środowisko nazywa się „Shimmer”. Film wskazuje na mistyczną naturę tej anomalii, przypominając Arrival Denisa Villeneuve’a.
W miarę upływu czasu jesteśmy świadkami pojawiania się dziwnych i niepokojących stworzeń, które nie mają żadnego widocznego celu. Mutują, tworzą nowe formy życia, a nawet zabijają ludzi. W jednym z najbardziej przerażających momentów duplikat klonu Leny przejmuje kontrolę nad nią i zaczyna ją atakować.
To moment grozy, który mógłby być postrzegany jako akt boskiego stworzenia, ale bardziej szczegółowo odzwierciedla sposób, w jaki jesteśmy skłonni do autodestrukcji. Szczególnie jeśli chodzi o raka, chorobę, która dotyka niezliczoną liczbę ludzi.
Aby jeszcze bardziej zilustrować ten punkt, musimy wziąć pod uwagę fakt, że wszystkie żywe organizmy składają się z komórek. Komórki mają wiele właściwości, w tym załamywanie światła i podziały komórkowe, co pozwala im przekształcać się w różne formy. Ten cykl, zwany granicą Hayflicka, powoduje zmiany, które obserwujemy u roślin, zwierząt i ludzi.
To samo dotyczy naszych ciał. Kiedy rak się rozprzestrzenia, komórki w nas mogą się zmieniać w sposób, który utrudnia rozpoznanie naszej tożsamości.
Jednakże nadal chcemy być tą osobą, którą znamy, kiedy nadejdzie czas zakończenia naszego życia. Dlatego tak ważne jest, aby zrobić wszystko, co możliwe, by nie dać się wciągnąć w Shimmer i być tak ostrożnym, jak to tylko możliwe.
